இரவுக் கிறுக்கல்கள்...

இரையைத் துரத்தும் சிறுத்தையென நினைவுகளின் ஊடாக விரையும் மனது சட்டெனத் தேங்குகிறது கடக்க இயலாத சில நினைவுகளில்...

தேனில் தோய்த்தது என்றாலும் சிறுநாவல் நடுநாவில் தூவிச்செல்கிறது துவர்ப்பு...

சிறுமணல்கள் பெருகிக்கிடக்கும் சுடும் பாலையில் கருகாமல் நிற்கும் கள்ளிச்செடியின் பூக்களுக்குத் தெரியும் வெயிலின் காதல்...

அறச்சீற்றம் மரணித்து அடிமைகளாய் மாறியபின் கடிக்கும் மிளகாயிலும் மரணிக்கிறது காரம்...

இரைச்சலோடு செல்லும் இந்த வாகனங்களுக்கு யார் சொல்வது... தங்களின் சக்கரங்களுக்கு கீழே சமாதியாகியிருக்கின்றன வளர்ந்த மரங்களும் வண்ணப்பறவைகளின் கூடுகளுமென்று...